Ik zie op televisie beelden van rellende, boze en plunderende mensen en huilende verdrietige mensen waarvan hun spullen, soms hun hele “hebben en houden” is vernield, ik lees in de kranten hele stukken over deze activiteiten, en over Corona en de vaccinaties die maar niet op gang komen. Het onderwerp is overal, ook op social media geven mensen ongezouten hun meningen over elkaar. Iedereen is boos!
En ik begrijp dat deze hele situatie waarin wij verkeren eigenlijk “onmenselijk” is.
We zitten met zijn allen in hetzelfde schuitje en het is voor werkelijk niemand “een feestje” op het moment. De een is zijn baan kwijt, de ander een dierbare verloren en weer een ander zit thuis met kinderen die bezig gehouden en onderwezen moeten worden en tegelijkertijd moet er ook thuis gewerkt worden. Ook voor de jongeren is het absoluut geen pretje, ze kunnen niet op stap, autorijlessen zijn stopgezet en met vrienden buiten zijn of lekker een potje voetballen zit er ook even niet in. Dat is niet leuk!
Ikzelf ben er ook niet zonder kleerscheuren vanaf gekomen, ik verloor mijn baan en doordat ik de salon ook moest sluiten zat ik thuis en had ineens tijd over. Ik werd overmand door emoties en gevoelens van boosheid, angst en het voelde alsof ik moest rouwen om deze nieuwe situatie, nou ja rouwen omdat ik de oude situatie moest loslaten. Tevens zette deze emoties ook in gang dat er allerlei onverwerkt oud zeer naar boven kwam. Nu kon ik twee dingen doen:
1: Ik kon thuis gaan blijven zitten kniezen in mijn boosheid en de schuld buiten mijzelf zoeken en daar nog bozer en gefrustreerder van worden, waardoor er een stress reactie zou optreden en ik me alsmaar ongelukkiger zou voelen en daardoor ook mijn dierbaren weer ongelukkig zou maken.
2: Me erbij neerleggen, hulp zoeken om deze emoties te verwerken, want ” hey, je hoeft het niet alleen te doen” en de noodgedwongen tijd besteden aan te bedenken wat ik nu echt wil met mijn leven en mezelf de vraag te stellen waar wordt ik nu echt gelukkig van?
Ik heb gekozen voor het tweede, en toen ik wist wat mij nu eigenlijk echt gelukkig maakte, maakten de tranen plaats voor een glimlach en ging alles eigenlijk vanzelf. In die zin dat er allerlei puzzelstukjes op zijn plaats vielen en er vele deuren voor mij opengingen, deuren die dicht waren gebleven wanneer ik de keuze had gemaakt voor optie nummer 1.
Nu op dit moment ben ik allerlei studies en trainingen aan het volgen, o.a. Medische basiskennis, gezonde voeding tot aan Mindfulness, deze had ik allemaal niet kunnen doen als ik niet mijn baan was verloren en in de WW terecht was gekomen. Met deze opleidingen ben ik enorm aan het groeien en doe ik allemaal kennis en ervaringen op die ik straks weer kan inzetten om anderen die net als ik, niet gelukkig zijn in hun leven door allerlei gebeurtenissen in het verleden en heden, te ondersteunen.
En wie weet word ik daar wel zo goed in dat dit mijn werk gaat worden en ik ervoor mag kiezen helemaal niet meer voor een baas aan het werk te gaan en de WW uitkering ook niet meer nodig is straks.
Want Ninibé is één van die dingen die mij gelukkig maken en zonder de akelige situatie die corona voor mij heeft gebracht, mijn baan verliezen, dierbaren ongelukkig, eenzaam en bang zien, had ik waarschijnlijk deze stappen nooit ondernomen.