Iedereen kent angst, want dit is een nodige menselijke emotie om je alert te maken wanneer er gevaar dreigt en tevens zorgt een beetje angst ervoor dat je geen “gekke of gevaarlijke dingen” doet, het zorgt ervoor dat je weg kunt rennen voor gevaar, maar teveel angst zorgt juist voor een verlammend gevoel en kan vernietigend werken op ons gestel, zowel fysiek als psychisch.
Het vervelende is ook dat wanneer je te lang bloot bent gesteld aan angstige gevoelens je hier niet snel meer uit komt. Mijn ervaring is dat het zich nestelt in elke vezel elke cel van je lichaam en je gefrustreerd blijft, sneller boos wordt en ook langer boos blijft, je gedachten worden steeds negatiever zowel over jezelf als over andere mensen, je kunt niks meer hebben van anderen en uiteindelijk kan dit paniekaanvallen, depressies en andere ziekten en ongemakken veroorzaken.
Tijdens de corona crisis verkeer ikzelf af en toe ook in deze staat en merk ik dat er velen met mij zijn, er zijn ook mensen die in een visuele cirkel vast zitten van stres en frustratie. Niet zo heel gek natuurlijk want we zitten bijna allemaal thuis, kunnen ziek worden of een dierbare verliezen en ook onze banen staan misschien op de tocht.
Door het vele thuis zitten ga je nadenken, door de emoties komen misschien ook weer oude trauma’s boven, herinneringen, mooie of juist hele nare en die kunnen beiden pijn doen, gevoelens van heimwee en weemoed naar de mooie herinneringen en frustratie, pijn, verdriet gelinkt aan de nare.
Om hiermee om te gaan zijn talloze manieren, te denken aan mindfulness, yoga, sporten, mediteren, magnetiseren en aura healing, hypnotherapie en nog vele andere therapieën.
Soms vragen mensen mij “wat is het beste om te doen?” en dan antwoord ik steevast dat er geen beste manier is, dat je voor jezelf moet uitzoeken wat het beste bij je past en voor jou werkt. Het enige wat ik kan vertellen is wat ikzelf doe en wat voor mij werkt, of juist niet gewerkt heeft achteraf want anders voelde ik mij nu ook niet zo boos en gefrustreerd, ook bij mij komen oude trauma’s en emoties boven op dit moment.
Wat voor mij werkt is opnieuw door de oude pijn heengaan, hoe naar dat ook is en wat eigenlijk tegen mijn eigen denken in gaat.
Ik heb mijzelf namelijk aangeleerd dat je gewoon doorgaat, je stopt het weg, kunt er toch niks meer aan doen en zoekt afleidingen in je werk of vrienden, collega’s en leeft gewoon door, blik op oneindig en kop der veur, schouders eronder……….je kent het allemaal vast wel!
Met als gevolg dat ik mijzelf een keer moest tegen komen natuurlijk, want ik leer nu dat je pas iets echt verwerkt als je tijd besteed aan je gevoelens en die er mogen zijn van jezelf. Hierbij krijg ik ook hulp, het is fijn om hulp te krijgen, heel lang vond ik hulp vragen een teken van zwakte voor mezelf, en hulp aanvaarden vond ik lastig.
Waarom zou een ander mij kunnen helpen?
Mijn motto was altijd, “je kunt alleen jezelf helpen”, hier zit een kern van waarheid in natuurlijk, want je zult alles zelf moeten doen, de ander kan je handreikingen aanbieden en motiveren, ondersteunen en zo nu en dan een spiegel voor houden, maar jij bent zelf degene die er mee aan de slag moet gaan en de verantwoordelijkheid voor je eigen “voelen en denken” kan nemen. Tevens zijn goed slapen, balans vinden tussen bewegen en rusten en goede voeding heel belangrijk, je ontspanning vinden en contact hebben met de mensen om je heen kunnen allemaal bijdragen aan een goede gezondheid zowel lichamelijk als psychisch.
Ik ben op dit moment ontzetten blij en dankbaar voor de steun en handvatten die ik krijg en ook voor de spiegel die mij voorgehouden wordt door mijn familie en vrienden en ben vastbesloten om mijn kennis en ervaringen weer in te gaan zetten om anderen te kunnen ondersteunen op hun pad. Want mijn nieuwe motto is nu: “Hulp vragen en ontvangen is oké”!